Hoe serieus neem jij jezelf?
Vanochtend werd ik wakker met een redelijk uitgeslapen gevoel, ondanks de moeheid die ik de afgelopen dagen weer ervaar. Er is veel gaande in het universum, dat is wel duidelijk en zonder op details in te gaan van wat er dan precies gebeurt, als gevoeligerd merk ik de verschuivingen op.
Zoals ik meestal doe, checkte ik bij het wakker worden mijn telefoon en ik merkte dat verschillende dingen me meteen irriteerden. Direct ging de alarmbel van mijn bewustzijn af, waar neem ik dingen persoonlijk, wat koppel ik nog aan mijn identiteit van mijn ego en oh ja, dat is niet van mij?!
Ik moest enorm lachen, want ik merkte op dat moment ook dat het hoofd direct op volle toeren ging draaien en me het liefst had meegesleurd in de oude vaart der volkeren.
Het kind in mij begon echt te proesten van het lachen en ik realiseerde me, dat ben Ik niet! Ik wil lekker vrij zijn en van pure tegendraadsheid kon ik niet anders dan een aantal dingen posten die mijn innerlijk kind vol vreugde aan me liet zien.
Ze wil de wereld laten zien: Neem jezelf niet zo serieus en alsjeblieft met een flinke korrel zout! Speel, lach en doe de dingen waar je dolgelukkig van wordt. Ja, er zijn dingen waar we heel verdrietig van kunnen worden, daar ben ik niet anders in. Ja, we kunnen boos worden als de dingen niet gaan zoals we willen, maar wat nou, als God iets veel mooiers in petto voor je heeft, waar we nog veel gelukkiger van zullen worden?
Het leven is niet alleen maar rozengeur en manenschijn, pijn en verdriet horen ook bij het leven, daar groeien we door. Maar jezelf veel te serieus nemen, maakt het leven niet lichter, toch?
Ik zal nooit iemands pijn bagatelliseren, alleen al niet omdat ik mijn portie pijn zeker heb ervaren en dat zal niet veranderen. Veel kinderen, maar ook heel veel volwassenen, die gevoelig zijn, ervaren heel veel pijn. Emotionele pijn, die bij gevoeligerds heel vaak te maken heeft met het zich afgescheiden voelen van het Goddelijke.
De nieuwe energiefrequenties van het moment dwingen me niet alleen naar binnen om mezelf te helen, maar tegelijkertijd ervaar ik dat ik samen met Spirit nieuwe helingsprocessen mag ontwikkelen, die andere volwassenen en kinderen zullen kunnen helpen om de verbinding met het Goddelijke weer te herstellen en ze zo van deze zware emotionele pijnen af te kunnen helpen. Het is zo enorm belangrijk dat we de kinderen (en hun ouders) ruggensteun gaan bieden op nieuwe manieren. De pijn zit niet op het mentale vlak, en kan dus ook niet daar worden geheeld. Alle goedbedoelde psychologische hulp kan niet aarden, omdat daar de pijn niet zit. Alles is een gevolg van de diepgewortelde emotionele wonden en zonder dat die worden geheeld, blijf je verstrikt in die pijn. Je bent dan ook niet in staat om je levensopdracht te vervullen, je bent nog steeds aan het overleven en komt niet aan het leven toe.
Zoveel vragen en zoveel pijn ervaar ik als ik met de kinderen en hun ouders spreek, in energie en persoonlijk. Het raakt me diep, omdat ik de pijnen herken. Met het mogen helpen van de kinderen ervaar ik dagelijks dat we samen mogen helen en puzzelen naar wat ik mag doorgeven en overbrengen en hoe ik ze het beste kan bijstaan en begeleiden. We leren samen en mijn hemel, wat kan ik veel van ze leren en wat helpen ze mij met hun eindeloze liefde en geduld.
Terwijl ik de processen die ik aangereikt krijg vanuit het universum omarm en er zelf mee aan de slag ben, merk ik dat ik Jantje Huilt, Jantje Lacht ervaar, maar meestal met tranen van geluk. Het is een ware eer, dat ik net als ieder ander deel uit maak van dat Licht, waarvan ik altijd de angst heb gehad dat ik niet goed genoeg zou zijn om daar deel van uit te mogen maken.
Pas nu kan ik regelmatig de Liefde voelen, die er altijd al geweest is, en weet ik dat alles precies goed is zoals het nu is.
Zoals ik meestal doe, checkte ik bij het wakker worden mijn telefoon en ik merkte dat verschillende dingen me meteen irriteerden. Direct ging de alarmbel van mijn bewustzijn af, waar neem ik dingen persoonlijk, wat koppel ik nog aan mijn identiteit van mijn ego en oh ja, dat is niet van mij?!
Ik moest enorm lachen, want ik merkte op dat moment ook dat het hoofd direct op volle toeren ging draaien en me het liefst had meegesleurd in de oude vaart der volkeren.
Het kind in mij begon echt te proesten van het lachen en ik realiseerde me, dat ben Ik niet! Ik wil lekker vrij zijn en van pure tegendraadsheid kon ik niet anders dan een aantal dingen posten die mijn innerlijk kind vol vreugde aan me liet zien.
Ze wil de wereld laten zien: Neem jezelf niet zo serieus en alsjeblieft met een flinke korrel zout! Speel, lach en doe de dingen waar je dolgelukkig van wordt. Ja, er zijn dingen waar we heel verdrietig van kunnen worden, daar ben ik niet anders in. Ja, we kunnen boos worden als de dingen niet gaan zoals we willen, maar wat nou, als God iets veel mooiers in petto voor je heeft, waar we nog veel gelukkiger van zullen worden?
Het leven is niet alleen maar rozengeur en manenschijn, pijn en verdriet horen ook bij het leven, daar groeien we door. Maar jezelf veel te serieus nemen, maakt het leven niet lichter, toch?
Ik zal nooit iemands pijn bagatelliseren, alleen al niet omdat ik mijn portie pijn zeker heb ervaren en dat zal niet veranderen. Veel kinderen, maar ook heel veel volwassenen, die gevoelig zijn, ervaren heel veel pijn. Emotionele pijn, die bij gevoeligerds heel vaak te maken heeft met het zich afgescheiden voelen van het Goddelijke.
De nieuwe energiefrequenties van het moment dwingen me niet alleen naar binnen om mezelf te helen, maar tegelijkertijd ervaar ik dat ik samen met Spirit nieuwe helingsprocessen mag ontwikkelen, die andere volwassenen en kinderen zullen kunnen helpen om de verbinding met het Goddelijke weer te herstellen en ze zo van deze zware emotionele pijnen af te kunnen helpen. Het is zo enorm belangrijk dat we de kinderen (en hun ouders) ruggensteun gaan bieden op nieuwe manieren. De pijn zit niet op het mentale vlak, en kan dus ook niet daar worden geheeld. Alle goedbedoelde psychologische hulp kan niet aarden, omdat daar de pijn niet zit. Alles is een gevolg van de diepgewortelde emotionele wonden en zonder dat die worden geheeld, blijf je verstrikt in die pijn. Je bent dan ook niet in staat om je levensopdracht te vervullen, je bent nog steeds aan het overleven en komt niet aan het leven toe.
Zoveel vragen en zoveel pijn ervaar ik als ik met de kinderen en hun ouders spreek, in energie en persoonlijk. Het raakt me diep, omdat ik de pijnen herken. Met het mogen helpen van de kinderen ervaar ik dagelijks dat we samen mogen helen en puzzelen naar wat ik mag doorgeven en overbrengen en hoe ik ze het beste kan bijstaan en begeleiden. We leren samen en mijn hemel, wat kan ik veel van ze leren en wat helpen ze mij met hun eindeloze liefde en geduld.
Terwijl ik de processen die ik aangereikt krijg vanuit het universum omarm en er zelf mee aan de slag ben, merk ik dat ik Jantje Huilt, Jantje Lacht ervaar, maar meestal met tranen van geluk. Het is een ware eer, dat ik net als ieder ander deel uit maak van dat Licht, waarvan ik altijd de angst heb gehad dat ik niet goed genoeg zou zijn om daar deel van uit te mogen maken.
Pas nu kan ik regelmatig de Liefde voelen, die er altijd al geweest is, en weet ik dat alles precies goed is zoals het nu is.
© Louisa Perreyn
Reacties
Een reactie posten