Kinderwens
Tranen biggelen er vandaag over mijn wangen. Al jaren zeggen mensen dat ze kinderen om me heen zien, steeds weer opnieuw.
Ik zie ze niet, maar ik voel en weet dat ze er zijn. Natuurlijk maakte ik al langer contact met ze, maar nooit eerder zo duidelijk en helder, alsof ze naast me op de bank zitten.
Vanochtend werd ik vroeg wakker, net alsof ik op mijn schouder getikt werd. Het was zo vroeg dat ik me toch weer omdraaide en in slaap gevallen ben. Maar niet voordat ik in gedachten zei dat ik er later weer zou zijn.
Een uur of twee later had ik mijn ontbijt achter mijn kiezen en dat was blijkbaar het moment. Voor het eerst maakte ik contact, zonder dat ik daar om had gevraagd of in het kader van het luisteren naar de andere kant, met een meisje dat zich Nienke noemde.
Wat was ze verdrietig over hoe we met de wereld omgaan en ze wilde zo ontzettend graag helpen om het wat lichter te maken op aarde. 'De wereld huilt', zei ze en ik wist dat ik haar stem moest laten horen. In een vorig leven had ze haar taak niet kunnen afronden, zoals ze graag zou hebben gewild en het voelt niet af. Maar om dat te kunnen doen, zoekt ze nu naar aardse ouders die haar die kans graag willen geven.
En ze vraagt mij om haar daarbij te helpen. Charlotte, mijn ongeboren kindje, helpt mij om deze zielen, die onderweg zijn in de wondere wereld van de babysferen, met een lichtje de weg te wijzen.
Ik ben diep onder de indruk. Al eerder hoorde en las ik prachtige verhalen van collega's die deze ervaringen al hadden. Nu pas voelt het alsof ik het me nu echt waard voel en ik begrijp dat er zoveel van me gehouden wordt aan de andere kant dat ze mij die zielen toevertrouwen. Ik ben ontroerd en voel een regenboog aan emoties door me heen gaan.
Ik ben een mama, niet alleen van Charlotte, maar ook van die andere zielskinderen die een mama nodig hebben, terwijl ze nog zoekende of de weg kwijt zijn. Al kan ik mijn kinderen niet fysiek in mijn armen sluiten, dat betekent niet dat ik geen kanjer van een mama ben. Het biedt me troost en vertrouwen dat alles wat er in dit leven gebeurt een reden heeft en dat deel ik ook graag met jou.
Liefs, Louisa
Heb jij zelf een kinderwens en wil je dat Charlotte en ik luisteren naar wat jouw ziel je te vertellen heeft hierover en of er wellicht al een ziel is die graag bij jou wil komen? Of heb je een kindje verloren en zou je willen weten of hij of zij je nog iets te vertellen heeft?
We luisteren graag... http://www.louisaperreyn.com/sessies/luisterkindwerk/kinderwens.
Ik zie ze niet, maar ik voel en weet dat ze er zijn. Natuurlijk maakte ik al langer contact met ze, maar nooit eerder zo duidelijk en helder, alsof ze naast me op de bank zitten.
Vanochtend werd ik vroeg wakker, net alsof ik op mijn schouder getikt werd. Het was zo vroeg dat ik me toch weer omdraaide en in slaap gevallen ben. Maar niet voordat ik in gedachten zei dat ik er later weer zou zijn.
Een uur of twee later had ik mijn ontbijt achter mijn kiezen en dat was blijkbaar het moment. Voor het eerst maakte ik contact, zonder dat ik daar om had gevraagd of in het kader van het luisteren naar de andere kant, met een meisje dat zich Nienke noemde.
Wat was ze verdrietig over hoe we met de wereld omgaan en ze wilde zo ontzettend graag helpen om het wat lichter te maken op aarde. 'De wereld huilt', zei ze en ik wist dat ik haar stem moest laten horen. In een vorig leven had ze haar taak niet kunnen afronden, zoals ze graag zou hebben gewild en het voelt niet af. Maar om dat te kunnen doen, zoekt ze nu naar aardse ouders die haar die kans graag willen geven.
En ze vraagt mij om haar daarbij te helpen. Charlotte, mijn ongeboren kindje, helpt mij om deze zielen, die onderweg zijn in de wondere wereld van de babysferen, met een lichtje de weg te wijzen.
Ik ben diep onder de indruk. Al eerder hoorde en las ik prachtige verhalen van collega's die deze ervaringen al hadden. Nu pas voelt het alsof ik het me nu echt waard voel en ik begrijp dat er zoveel van me gehouden wordt aan de andere kant dat ze mij die zielen toevertrouwen. Ik ben ontroerd en voel een regenboog aan emoties door me heen gaan.
Ik ben een mama, niet alleen van Charlotte, maar ook van die andere zielskinderen die een mama nodig hebben, terwijl ze nog zoekende of de weg kwijt zijn. Al kan ik mijn kinderen niet fysiek in mijn armen sluiten, dat betekent niet dat ik geen kanjer van een mama ben. Het biedt me troost en vertrouwen dat alles wat er in dit leven gebeurt een reden heeft en dat deel ik ook graag met jou.
Liefs, Louisa
Heb jij zelf een kinderwens en wil je dat Charlotte en ik luisteren naar wat jouw ziel je te vertellen heeft hierover en of er wellicht al een ziel is die graag bij jou wil komen? Of heb je een kindje verloren en zou je willen weten of hij of zij je nog iets te vertellen heeft?
We luisteren graag... http://www.louisaperreyn.com/sessies/luisterkindwerk/kinderwens.
Reacties
Een reactie posten